بررسی دلایل لغو برنامه رونمایی از كتاب های دكتر منصوری در دانشگاه صنعتی شریف؛
پس از پروفسور حسابی و ثبوتی این دفعه نوبت به پروفسور گلشنی رسید!
این که خودمان، سرمایه های علمی کشور را آماج بهتان و بی احترامی قرار دهیم، تیر خلاصی است که مرگ اخلاق را در پی داشته و حُرمت مقام استاد، دانشگاه و دانشگاهیان را زیر سؤال می برد.
به گزارش سایت امن به نقل از ایسنا، آیین رونمایی از مجموعه هشت جلدی «ایران من» دکتر رضا منصوری قرار بود روز دوشنبه ۲۲ فروردین ماه ۱۴۰۱ از جانب کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شریف و با حضور نویسنده کتاب و سخنرانی دکتر ناصر فکوهی، انسان شناس و استاد دانشگاه تهران و دکتر محمدرضا اجتهادی، استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف برگزار شود، اما این مراسم بنا به دلایلی، لغو و بر مبنای برخی گزارش ها، به زمان دیگری موکول شده است!
پیگیری های خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از برخی مسئولین دانشگاه صنعتی شریف برای روشن شدن زوایای مختلف این اتفاق هم تابحال به نتیجه ای نرسیده و هنوز توضیحی در مورد علت لغو برنامه رونمایی اعلام نشده است؛ اما به نظر می آید، دلیل لغو و تعویق برگزاری این برنامه، بخاطر نامه تعدادی از اساتید دانشگاه های تهران بوده است!
در این نامه اعتراضی که در تاریخ ۲۱ فروردین ماه ۱۴۰۱ خطاب به دکتر جلیلی، ریاست دانشگاه صنعتی شریف، حجت الاسلام دکتر طباطبایی، مسئول نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه صنعتی شریف و دکتر بهمن آبادی، مسئول بسیج استادان دانشگاه صنعتی شریف نوشته شده، آمده است:
«این کتاب ها (مجموعه هشت جلدی «ایران من») دربردارنده مجموعه ای از مقاله های پیشین ایشان (دکتر منصوری) است که آنها را در وبگاه رسمی خود یا برخی نشریات منتشر نموده است. افرادی که آراء و آثار ایشان (دکتر منصوری) را از جهات متعدد و مبحث های فکری و فرهنگی پیگیری می کنند، می دانند که محتوای کلی و تکراری این نوشتارها چند مساله را هدف گرفته است که بعضی از مهم ترین آنها عبارتند از:
تلقین ناتوانی و ناکارآمدی به جامعه علمی کشور و ایجاد حس حقارت و خود کم بینی در مقابل غرب....توهین به دانشمندان پیشکسوت و اثرگذار ملی و بین المللی که در کشور کارهای مهم و ماندگار علمی و فرهنگی داشته اند....تمسخر و به استهزاء گرفتن ارزش های اسلامی و انقلابی در سطوح متعدد وزارتی دولت، قوای نظامی، نهادهای فرهنگی میهن و نظام علمی کشور که مثال های آن بیشمار است....تقلیل و فروکاست فهم علمی و سطح دانشی دانشوران و اندیشه مندان کشور و تخفیف جایگاه علوم ملی و اسلامی این سرزمین....
در بخش دیگری از این نامه ادعا شده است: «روزگاری است که کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شریف، پناهگاه کسانی است که آرام و خزنده، جریان سازی می کنند تا هویت ملی و اسلامی ما از یک سو و ماهیت دانشگاهی و علمی ما از سویی دیگر، خدشه بردارند و صدمه های تند فرهنگی و اجتماعی آن دامن گیر همه ملت ایران شود. گروهی پنهان، اما هدفمند در طراحی و اجرای ساز و کارهای این چُنینی، اهتمامی بلیغ دارند تا دانشگاه صنعتی شریف را کانون خبری خواسته های خود در رسانه های غربی و جوامع ضد اسلام و ضد انقلاب نشان دهند.
از شما بزرگواران می خواهیم و انتظار داریم برای حفظ نهاد دانشگاه و حفظ شأن استادان والامقام و پرهیز از توسعه اثرات سوء برگزاری این نشست، از برگزاری آن جلوگیری به عمل آورید.»
نگارندگان در بخش دیگری از این نامه عنوان کردند: «شوربختانه شاهد آن هستیم که ایشان (دکتر منصوری) در این کتاب ها و در نهایت بی تربیتی و حق نشناسی به استاد عظیم الشأن جناب پروفسور گلشنی، استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف به تکرار، بی احترامی های دور از ادب داشته و دارند. در مقابل این همه رذیلت و خفّت، خوشبختانه در سطح جهانی شاهد می باشیم که ارج والای افکار و آثار این دانشمند شهیر مسلمان و فیلسوف نامدار علم از سرزمین های شرق دور تا اروپا و آمریکا دانسته شده است و کتاب ها و مقالات بسیاری در تأثیرگذاری این آراء، پژوهش و نگارش شده است. منصوری و منصوری های دیگر پیدا و پنهان نیک می دانند که "عرض خود می بری و زحمت ما می داری»
از زیر سؤال بردن پروفسور حسابی تا دانشگرِ بی اطلاع خواندن پروفسور ثبوتی
یکی از مهم ترین بندهایی که در این نامه به آن اشاره شده است، افترا به دانشمندان پیشکسوت و اثرگذار ملی و بین المللی است که در کشور کارهای مهم و ماندگار علمی و فرهنگی داشته اند. موضوعی که تنها محدود به پروفسور گلشنی نبوده و پیش از این هم شاهد نمونه های دیگری از آن بوده ایم.
دکتر منصوری پیش از این و در مصاحبه ای، در پاسخ به این سوال که ظاهراً شما معتقدید درباره مقام علمی دکتر حسابی در جامعه ایران، غُلو شده است، گفته بود، "متأسفانه واژه غُلو درباره دکتر حسابی، بسیار کم است! آنچه در جامعه ما رخ داده، خیلی بیشتر از غُلو است. مثلا در کتب درسی آموزش و پرورش، دکتر حسابی را در حد نیوتن و اینشتین و یا حداقل در حد ابن سینا در تاریخ علم ایران معرفی کرده اند. این ها همه جزو خدمات دکتر حسابی است؛ ولی اگر دکتر حسابی را بعنوان فیزیکدان بررسی نماییم، می بینیم که ایشان در عین این که فیزیکدان خوبی بودند، هیچ کار علمی ارزشمند ای که در دنیا بتوان به آن استناد کرد، انجام نداده اند...!"
این در حالی است که مرحوم پروفسور حسابی فیزیکدان برجسته ای بوده که خدمات ارزشمند ای برای کشورش انجام داد و کوشش کرد تا علم فیزیک نوین را به ایرانیان بشناساند. وی بنیانگزار دارالمعلمین عالی تهران، بنیانگزار نخستین ایستگاه هواشناسی ایران، رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران، رئیس دانشکده علوم و بنیانگزار مرکز تحقیقات اتمی و مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بود و این گونه زیر سؤال بردن ایشان، در شأن جامعه علمی کشور نیست.
البته این تمام ماجرا نبوده و نمونه دیگری از اتهام به دانشمندان اثرگذار و پیشکسوت کشور، توسط دکتر منصوری؛ دانشگرِ بی اطلاع خواندن پروفسور ثبوتی بود! هفتم تیرماه سال ۱۴۰۰ و همزمان با هفتاد و ششمین برنامه رونمایی از طرح های معاونت علمی وفناوری ریاست جمهوری و با حضور رئیس جمهوری وقت، و بعد از انتشار مصاحبه ایسنا با پروفسور ثبوتی، (بخوانید: به مهندسان رصدخانه ملی آفرین می گویم / انتقاد انجمن نجوم ایران، غیر منطقی و ناشی از بی اطلاعی بود) دکتر منصوری با انتقاد شدید از پروفسور ثبوتی، وی را دانشگری بی اطلاع خواند که تن به محملی شبه علم داده است! (بخوانید: "استاد کُشی" بوسیله ی یک استاد!)
«چون ایران خانه من است، متعلق به من است، ایرانِ من است، زیستن ام در آن مفهوم داشته و لذتم در دیدن آرامش و رفاه ساکنان آن بوده - شهروندان خانه من! برای آنها نوشته ام». اینها عباراتی هستند که دکتر رضا منصوری، فیزیکدان، کیهان شناس، استاد بازنشسته دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف درباره جدید ترین اثرش - مجموعه هشت جلدی «ایران من» - نوشته است. از استادی که مردم کشورش را "شهروندان خانه من" خطاب می کند، انتظار نمی رود که حُرمت استادی پیشکسوت که یکی از همان "شهروندان خانه من" و الگویی برای جامعه و جوانان است را نگاه ندارد.
اینگونه تاختن به اساتید و گنجینه های علمی کشور، ترویج بی اخلاقی نسبت به اساتید و معلمانی است که دین اسلام، پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) بارها بر حفظ حرمت و ادای احترام نسبت به مقام آنها تاکید کرده اند. دانشگاه، جایگاه مقدس کسب دانش، معرفت و علم آموزی و البته، مطرح کردن آراء موافقان و مخالفان، بحث و تبادل نظر میان نخبگان، فرهیختگان، پژوهشگران و اساتید دانشگاه به دور از هرگونه غرض ورزی و جانبداری ناحق است. تلاش نماییم حُرمت این محیط مقدس را حفظ نموده و به قول پروفسور ثبوتی، مثل انبوه جوانان پاک و بی آلایشی که به دانشگاه می آیند، راستگو و راست اندیش باشیم و یکدیگر را به رعایت اخلاق نیک و خوبی تشویق نماییم.
اگر پسندیدید لاک کنید:
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان سایت امن در مورد این مطلب