به گزارش سایت امن به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس، در فیزیك به نوسانات الكترون های آزاد یك محیط پلاسمایی، پلاسمون می گویند. اگر این الكترون ها درون حجم یك فلز قرار داشته باشند به آنها پلاسمون های حجمی گفته می شود.در علم پلاسمونیك، نانو ذرات موسوم به پلاسمون در اثر نیروی القایی الكترومغناطیسی یا تابش امواج فروسرخ دارای بار مضاعف الكترون می شوند كه از این خاصیت می توان به عنوان یك آشكارساز استفاده كرد.ساخت صفحات لمسی با تكنولوژی پلاسمونیك به این معنا است كه صفحه آشكارساز لمسی، غیر از مواقع مورد نیاز همیشه در وضعیت سكون یا بدون نیاز به انرژی باقی می ماند و در نتیجه حسگر مورد نظر تنها در زمان تشخیص متغیرهای خارجی فعال است و در مجموع مصرف انرژی را كاهش می دهد.محققان دانشگاه نورث ایسترن پس از آزمایش اولین حسگر پلاسمونیك مشاهده كردند كه ذرات پلاسمون سازنده این صفحات با تابش نور فرابنفش نسبت به لمس حساس می شوند و قادر به ارسال فرمان هستند.ذرات پلاسمونیك در این حسگر در اثر تابش نور مادون قرمز و جذب آن گرم می شوند و در صورت لمس سبب تحریك لایه های زیرین شده و در نهایت وجود جسم خارجی را تشخیص می دهند.در واقع ذرات پلاسمون تحت تاثیر فوتون های نور به صورت شناور در سطح فلز حركت می كنند و همین پدیده تشخیص جسم خارجی را ممكن می سازند.صفحات آشكارساز لمس پلاسمونیك از سه لایه ساخته شده اند. دو صفحه با قطر 50 نانومتر از جنس طلا و 100 نانومتر از جنس پلاتین در بخش بالا و پایین قرار دارند كه با یك لایه 100 نانومتری از جنس مواد عایق در بخش میانی از هم جدا شده اند.مهمترین كاربرد حسگرهای پلاسمونیك تشخیص اجسام تولیدكننده امواج مادون قرمز مثل بدن انسان و خودرو در تاریكی مطلق است. همچنین از این فناوری می توان در تشخیص آتش سوزی از فاصله دور و در مراحل اولیه استفاده كرد.